ترس

آن موجودی که از فقیر شدن خودش می‌ترسد و از نابودی خویش می‌ترسد و از رسوائی و شرمندگی و خواری و بیماری و عذابِ حاصل از فقر و مرگ می‌ترسد، کیست؟
این موجود همان «خود» است یعنی همان جناب ابلیس است که از نابودی و عذاب ابدی خود لحظه ای قرار ندارد و نه انسان.
منتهی ابلیسی که به درون انسان رسوخ نموده و خودش را به رنگ و نقش و حالات و امیال هر کسی در آورده است و خویش را به جای «خود» انسان به او غالب نموده است و امر را بر او مشتبه کرده است که این توئی و حالا خودت را دریاب که در حال فقر و نیستی هستی و اگر می‌خواهی نجات یابی آنچه را که من می‌گویم انجام بده. و آنگاه که انسان ابلیس را به دوستی گرفت چشم باز می‌کند می‌بیند که در عین ثروت، فقیر کامل و دریوزه ای است و نابود شده و در عذابی هولناک شبانه روز می‌سوزد.
یعنی ابلیس دقیقاً از همان چیزی که انسان را ترسانیده بود به آن مبتلایش نمود.«از هر چه که می‌هراسی خود را فوراً به آن در انداز» حضرت علی (ع). و انسان از هیچ چیزی بیشتر از فقر و نیستی نمی هراسد. می‌گوید که خود را به آن در انداز تا بازیچۀ ابلیس نشوی و ببینی که فقر آن چیزی که ابلیس به تو می‌گوید نیست و برای فرار از آن خودت را مفروش. به کی؟ به ابلیس.

📘 کتاب:گزارش آخرین وضعیّت بشری، بند284
✍️ نویسنده: استاد علی‌اکبر خانجانی
📆 سال تألیف: ۱۳۷۱ ه . ش
🔽لینک برای دانلود رایگان این کتاب :
https://khanjany.org/product/a-report-about-the-last-situation/
#ترس #فقر #بیماری #ابلیس #نابودی #مرگ #ترس_از